Lezersrubriek
In deze rubriek worden brieven of berichten opgenomen die, niet gespeend van de nodige dosis humor, door de leden, of door toevallige lezers, aan de bestuursleden van het Genootschap gezonden werden. Berichten die rechtstreeks naar de rubriek contact op onze website worden verstuurd vallen daar automatisch onder. Deze publicaties gebeuren enkel na toelating van de betrokken schrijver.
Was getekend: Bram Hodes • begin april 2020
Geachte,
Ik ben erg fan van Bomans, nu heb ik laatst opnieuw Erik of het
insectenboek gelezen en het boekje De honderjarige die volgens mij door
u is uitgegeven. De combinatie van die twee zette mij aan het denken en
dat leidde tot een ode in gedichtvorm. Ik stuur u het omdat ik dacht dat
als iemand hier plezier uit kan halen dan is dat u. Ik hoop dat u het
mooi vindt.
Met vreugdelijke groeten,
Bram Hodes
_Ode aan Godfried Bomans_
_Wij zijn allen ballingen, levend binnen de lijst van een vreemd
schilderij._
_Niemand weet wie zij eigenlijk zijn, alleen de ander kan zeggen: “dat
ben jij”._
_Ik weet zelf niet wie ik ben, ik ken alleen de grenzen van mij, wat ik
stom en leuk vindt._
_De ik uit het verleden ken ik ook goed, ik was een enthousiast maar
soms wat lastig kind._
_Ik kom uit holland, dat ligt daar achter het dijkje._
_Het is een mooi land, een verlegen bescheiden koninkrijkje._
_Ik ken mijn naam dat is Bram en ik ken mijn ouders en mijn zus._
_Maar mezelf die ken ik niet, soms ben ik optimistisch, dan een cynicus_
_Ik ben een enigma waarvan ik alleen de oplossing niet weet_
_Maar om te leven hoef je niet te weten wie je bent of hoe je heet_
_Het waren zij zonder ik en met instinct die de wereld ontdekten_
_Wie dit weet leeft groot, de overigen zijn insecten_
_Het leven is een fantastich feest_
Was getekend: Erwin Koster • 13 augustus 2019
Vrienden,
Bij mij om de hoek, in een ijssalon in Utrecht Oost, is een boekenkast waar je gratis boeken uit kan meenemen. Afgelopen weekend plukte ik zomaar het boekje ‘Uw spraak verraadt u’ uit de kast en nam het mee naar huis omdat de titel mij aansprak. Thuis trof ik in het boekje meerdere citaten van Godfried, alsmede een sprookje van Bomans. Dat zijn toch de betere ontdekkingen, vind ik zelf.
Als leidraad voor de sprekende professional vond ik het werk overigens minder geslaagd.
Voor wie het boekje niet kent, heb ik een paar afbeeldingen in bijgaand document opgenomen.
Hartelijke groet,
Erwin Koster
Deze tekst werd met de goedkeuring van Dhr. Koster op onze website geplaatst.
Was getekend: Kees Honshorst
Kees Honshorst is lid van het Godfried Bomans Genootschap en was aanwezig op de halfjaarlijkse Genootschapsvergadering op 13 oktober 2018 in Hotel ML te Haarlem. Onze secretaris Shishir Bestebreur stuurde hem nadien een herinnering, omdat hij een DVD niet had afgehaald. Hierop reageerde hij op de volgende, zeer gevatte manier:
“Geachte heer Bestebreur, tevens mede-Bomansiaan, in antwoord op uw mail het volgende:
Ik bevond mij op zaterdag de dertiende oktober reeds in de trein naar mijn woonplaats toen ik, een toevallige blik in mijn tas werpend, tot mijn niet geringe ontstentenis het gemis van de door u genoemde dvd moest vaststellen. Zoals u zich als Bomansiaan qualita qua, en dus als vanzelfsprekend, kunt voorstellen, sprong ik ten gevolge van deze constatering onverwijld van mijn zitplaats op teneinde mij naar de dichtstbijzijnde noodrem te spoeden.
Deze bleek zich in het gezichtsveld van de op dat moment dienstdoende treinconducteur te bevinden. Indachtig het gezegde dat niet dan in enkele hoogst sporadische gevallen het doel de gebruikte middelen heiligt, alsmede in de stellige overtuiging mijn voorgenomen handelwijze ook tegenover de mede-ingezetenen van de trein voldoende te kunnen motiveren en hiervoor van hen en van de zijde van de voornoemde NS-medewerker zo niet op sympathie dan toch tenminste op enig begrip te kunnen rekenen, strekte ik mijn arm vastberaden naar de noodrem uit. Immers, geen twijfel mogelijk, hier was sprake van een dergelijk sporadisch geval waarvan er in een eeuw slechts enkele worden geteld. Edoch, nagenoeg op hetzelfde moment dat mijn hand de rem wilde omklemmen werd ik in mijn verwachting ten aanzien van het dienstdoende jongmens niet weinig teleurgesteld. Niet alleen belette dit heerschap mij met een niet anders dan als hoogst agressief te kwalificeren gelaatsuitdrukking en idem dito beweging van zijn arm de trein tot stilstand te brengen, tevens bestond de knaap het mij op een weinig welbespraakte wijze hoogst vermanend toe te spreken. Er restte mij derhalve niets anders dan mijn zitplaats weder in te nemen en ten einde raad mijn reis huiswaarts voort te zetten.
Niet weinig gedeprimeerd door het gemis van de dvd stapte ik in de hoofdstad van ons vaderland uit de trein, mij zelve nagekeken wetend door de verachtende blik van een geüniformeerd jongmens. Veel deerde mij dit niet. Had ik immers niet getracht te doen wat redelijkerwijs moest worden gedaan? De hierop volgende dagen werden gekenmerkt door een voortschrijdende en zich intensiverende versombering van het gemoed, uitmondend in een toestand van doffe apathie en algehele lethargie. Twijfel ten aanzien van de verdere zin van mijn bestaan maakte zich van mij meester. Aan deze staat van psychische ontreddering kwam, god lof, op zaterdag 20 oktober een einde. Mijn hart, dat ik reeds afgestorven waande, sprong plots over van blijdschap toen ik uw mail met daarin de door u aan mij geboden mogelijkheid alsnog in het bezit van de dvd te komen, onder ogen kreeg. U kunt dan ook de hiervoor benodigde betaling van het door u genoemde bedrag tegemoet zien. Gelieve na ontvangst hiervan de aan mijn leven nieuwe glans verlenende dvd toe te zenden aan: Dhr. K. Honshorst, gedomicilieerd te Amsterdam in de ….
Met hartelijke dank en welgemeende genootschappelijke groet,
Kees Honshorst”
Deze tekst werd met de goedkeuring van Dhr. Honshorst op onze website geplaatst.